Geboortefotograaf Assen
Geboortefotograaf Assen – geboorte Joëlle | Een prachtige geboorte in een voor mij heel bekend ziekenhuis. In het Wilhelmina Ziekenhuis Assen mocht ik op 7 januari 2017 de geboorte van Joëlle vastleggen. Bekijk hieronder een selectie van de mooiste foto’s en lees daarna het geboorteverhaal!
“Ik spreek voor ons beide, maar dit is zo onbetaalbaar! Echt, ik weet niet goed wat te zeggen. We zijn helemaal onder de indruk van het verhaal en de foto’s!” – Seyanda
Geboortefotograaf Assen
Seyanda neemt begin december vorig jaar contact met mij op. Na een tijdje nagedacht te hebben willen zij en haar man Pieter toch kijken of geboortefotografie iets voor hun is. We maken via de mail op korte termijn een afspraak voor een kennismakingsgesprek. Seyanda is dan namelijk al 34 weken zwanger van hun eerste kindje! Een meisje. Het kennismakingsgesprek is gezellig en er is direct een leuke klik. Een geboortereportage lijkt hun een prachtige herinnering voor later en ze besluiten nog tijdens het gesprek om mij te boeken. Heel leuk dat ik de geboorte van hun kindje mag vastleggen. Pieter en Seyanda willen ook graag een zwangerschapsreportage. De dag na kerst spreken we af bij het Drents Museum in Assen en maak ik prachtige foto’s van ze samen en Seyanda alleen.
De zwangerschap verloopt prima op wat kleine kwaaltjes na. Seyanda wordt op 5 januari ’s avonds nog verrast met een babyshower. Ze vertelt in de app enthousiast hoe leuk ze het heeft gevonden en we grappen samen dat het wel een late babyshower was. Ik vertel haar dat ik de volgende ochtend heel vroeg een radio interview heb voor RTV Drenthe. Het gaat over geboortefotografie. Ze moet dan maar even niet bevallen, zeg ik nog als ik afsluit. Seyanda antwoordt dat ze daar niet vanuit gaan. Ze is bijna 39 weken zwanger en verwacht niet de baby nu al komt. ‘Je weet het maar nooit’, app ik terug…
Gebroken vliezen
Na het radio-interview vertrekt mijn partner naar zijn werk. Ik rommel wat in huis als ik een appje van Seyanda krijg. ‘Mijn vliezen zijn net gebroken. Ze willen nu CTG maken in het ziekenhuis. Pieter rijdt en als alles rustig is mag ik thuis afwachten’. Seyanda moet vanwege een medische indicatie in het ziekenhuis bevallen. Ze vertelt verder nog geen weeën te hebben (‘het trekt alleen een beetje’) en goed geslapen te hebben. Fijn dat ze uitgerust begint aan de bevalling. Ik wacht onrustig haar volgende appje af. Een klein uur na het laatste contact ontvang ik een update. De CTG was goed. Ze mochten in het ziekenhuis blijven, maar de weeënactiviteit is nog vrij onregelmatig. Ze mogen daarom ook nog wel naar huis. Pieter en Seyanda besluiten om lekker naar huis te gaan en daar verder af te wachten. Ze zullen zich ’s avonds weer in het ziekenhuis melden voor een CTG. Als de bevalling vandaag of komende nacht niet doorzet gaan ze Seyanda de volgende ochtend inleiden. Het neefje van Pieter en Seyanda is 7 januari jarig en ze zou het een leuk cadeautje vinden als hun kindje op die dag geboren wordt.
Om 15.29 uur ontvang ik weer een appje van Seyanda. De weeën komen regelmatiger en zijn pijnlijker. Het afgelopen uur kwamen ze om de 5/6 minuten. Ze staan net op het punt ook weer naar het ziekenhuis te gaan. Aangezien het Seyanda is die mij appt besluit ik nog even rustig af te wachten totdat ik meer weet. Ze krijgt eerst weer een CTG. Vanwege de gebroken vliezen wordt er geen inwendig onderzoek gedaan. De verloskundige wil wachten tot de weeën nog iets pijnlijker zijn en nog wat sneller achter elkaar komen. We spreken af dat ze me het laten weten als de situatie verandert.
Bijna 4 uur later appt Pieter mij. Ik heb in de tussentijd alles bij mij thuis in gereedheid kunnen brengen. Ook wel fijn als een geboorte een wat langere aanloop heeft. Seyanda heeft 3 centimeter ontsluiting en weeën om de 2/3 minuten. Ze doen zo zeer dat in overleg met de verloskundige besloten is om de anesthesist te bellen voor de ruggenprik. De moeder van Seyanda is op weg naar het ziekenhuis. Pieter en Seyanda willen heel graag dat zij bij de geboorte aanwezig is. Ik besluit na het zetten van de ruggenprik te vertrekken. Er wordt slecht weer verwacht met ijzel. Ik wil daarom tijdig in het ziekenhuis zijn. Pieter bericht mij al snel dat de anesthesist nog in een operatie zit en het nog wel even gaat duren met de ruggenprik. Seyanda heeft veel pijn. De weeën zijn erg heftig. Ik stap in de auto en rij naar het Wilhelmina Ziekenhuis.
Samen bevallen
Om 21.00 uur stap ik de labourkamer binnen. Seyanda ligt in bed en Pieter zit naast haar. De moeder van Seyanda staat aan het uiteinde van het bed. De televisie staat aan. Er is schaatsen op. Seyanda moet regelmatig een wee wegzuchten. Pieter zucht met haar mee en houdt haar handen stevig vast. Ze heeft het duidelijk zwaar en wil graag wat verlichting van de pijn. Aangezien de anesthesist nog steeds niet beschikbaar is, overweegt ze een pompje met pijnstilling. De verloskundige constateert 4/5 centimeter ontsluiting en gaat het pompje klaarmaken. Maar vlak daarna komt het telefoontje dat de anesthesist inmiddels klaar is en de ruggenprik gezet kan worden. Seyanda is opgelucht. Ze wordt in bed naar boven gereden. Pieter gaat met haar mee. De moeder van Seyanda en ik blijven in de kamer achter. Daar praten we wat over mijn beroep. Zo leuk om te merken dat haar moeder er helemaal achter staat om de geboorte vast te leggen. Pieter is al snel terug in de kamer. Met z’n drieën wachten we tot Seyanda ook weer terug is. Op televisie kijken we naar een Harry Potter film. Ik merk dat ik wat begin in te dutten. Hopelijk is Seyanda weer snel beneden.
Als Seyanda terug is, worden ze naar de verloskamer verhuisd. De kamer waar ik zes maanden geleden ook bevallen ben van mijn zoontje. Ook de kamer waar ik het zoontje van een hele lieve vriendin geboren heb zien worden. Kortom een kamer met prachtige herinneringen. En daar komt heel snel weer een mooie herinnering bij. De ruggenprik zit niet helemaal goed. Het gevoel is nog niet helemaal weg en Seyanda zucht samen met Pieter de weeën weg. Ze hebben een zwangerschapscursus gedaan en dit is goed te zien. Ze doen dit echt samen! Seyanda kan heel goed aangeven hoe Pieter haar kan steunen. Soms moet hij haar aankijken, maar soms ook juist niet. Haar handen moet hij op een bepaalde manier vasthouden. Pieter doet het allemaal en hoopt zo zijn vrouw optimaal te kunnen ondersteunen. De moeder van Seyanda zorgt voor koude washandjes op het hoofd van haar dochter. Regelmatig kijkt ze iets wat nerveus op haar telefoon. Het lijkt me ook erg spannend als je dochter bevalt en je voor de eerste keer oma wordt.
Vergeten kleertjes
Om 23.22 uur heeft Seyanda 8 centimeter ontsluiting. Het gaat ineens best wel snel! De ruggenprik haalt de ergste pijn van de weeën af. Met name de druk van het hoofdje doet haar veel pijn, maar helaas is dit niet te verdoven. De eerste kleertjes moeten worden klaargelegd. Pieter en Seyanda’s moeder zoeken in de koffer en alle plastic zakken. Seyanda weet zeker dat ze de kleertjes erin heeft gedaan, maar helaas blijken ze toch nog thuis te liggen. Het zusje van Seyanda, Elvira, zal direct na de geboorte op bezoek komen. Elvira weet dat de baby bijna geboren gaat worden. Kan zij de kleertjes niet ophalen? Haar moeder belt haar op en Elvira gaat direct met haar vriend naar het huis van Pieter en Seyanda om de kleertjes op te halen. Wat fijn dat het zo kan!
Elvira blijft nog even in de kamer, nadat ze een tas vol met babykleertjes heeft gebracht. De verloskundige geeft aan dat het wel druk is. Om genoeg ruimte in de kamer te houden is het verstandig dat er één iemand uit de kamer gaat. Elvira gaat samen met haar moeder naar de gang. Zodra Seyanda mag persen zal haar moeder terugkomen.
Om 01.00 uur heeft Seyanda volledige ontsluiting. Ze heeft het erg zwaar en voelt veel druk van onderen. Pieter staat haar geweldig bij en wijkt geen moment van haar zijde. De verloskundige geeft aan dat ze de baby nog vrij hoog ligt en dat nu actief gaan persen veel energie gaat kosten. Ze wil daar nog even mee wachten totdat het hoofdje wat dieper ligt. Seyanda heeft veel pijn en moet spugen. Ze zucht elke wee samen met Pieter weg. Af en toe drukt ze een beetje mee tijdens een wee.
Een prachtig meisje
Om 01.30 uur mag Seyanda eindelijk actief gaan persen. De ruggenprik is al redelijk uitgewerkt, maar ze heeft nog wel een verminderd gevoel in haar benen. De verpleegkundige houdt daarom haar been vast en Pieter staat haar aan de andere kant van het bed bij door haar hand stevig vast te houden. Ik vraag me af waar haar moeder blijft en hoop dat ze zo komt. Ze wil de geboorte van haar kleindochter niet missen! Gelukkig komt ze 5 minuten later binnen. Ik praat haar kort bij en ze vertelt mij dat ze nog niet had verwacht dat Seyanda al aan het persen zou zijn. Wat een kracht heeft Seyanda. Al heel snel zien we een hoofdje met een flinke bos met zwart haar tevoorschijn komen. De verloskundige geeft aan dat op het hartfilmpje te zien is dat de baby het niet zo leuk meer vindt. De baby moet snel geboren worden. Hopelijk is het zetten van een knip of het gebruik van de vacuümpomp niet nodig!
Seyanda zet alles op alles en al snel wordt het hoofdje geboren. De navelstreng zit om het nekje van de baby. De verloskundige haalt deze snel weg en vlak daarna, om 01.56 uur, worden Pieter en Seyanda papa en mama. De geboorte gaat zo snel dat de baby niet meer draait, maar met het hoofdje naar beneden geboren wordt. Het is een prachtig meisje met een grote bos donker haar. Het duurt even voordat ze van zich laat horen. Ze moet duidelijk even bijkomen, maar ze doet het gelukkig gelijk goed. Ze krijgt de naam Joëlle en ligt bij een dolgelukkige Seyanda op de borst. Haar moeder staat naast het bed en kijkt ontroerd naar haar kleindochter. Pieter en Seyanda hebben een grote glimlach op hun gezicht. Wat mooi om dit geluk te zien! Direct na de geboorte haalt haar moeder zusje Elvira naar binnen en ook zij straalt van oor tot oor.
Bijzondere dag
De placenta wordt al snel geboren. Het is even afwachten of Seyanda op de O.K. gehecht moet worden, maar de gynaecologe kan het op de kamer doen. Door de werking van de ruggenprik voelt Seyanda er gelukkig niet veel van en kan de gynaecologe makkelijk haar werk doen. Seyanda heeft gelijk weer veel praatjes. De kleine Joëlle ligt lekker op haar borst en kijkt heel rustig en helder om zich heen. Inmiddels is de vader van Seyanda gearriveerd. Ook hij is dolgelukkig met zijn kleindochter en heel trots op zijn dochter. De kleine meid wordt gewogen en weegt 3208 gram. Een mooi gewicht! Ze heeft hele smalle voetjes en het neusje van Seyanda. Joëlle is wat warm en mag lekker bij papa op de arm afkoelen. Pieter geniet en houdt haar heel natuurlijk vast. Het lijkt net alsof hij het al veel vaker heeft gedaan. En dat is ook wel een beetje zo, want hij heeft al veel nichtjes en neefjes. Joëlle is het twaalfde kleinkind van zijn ouders. Helaas nemen zijn ouders de telefoon niet op. Het is ook midden in de nacht. De vader van Seyanda vertelt dat het sneeuwt. Wat een bijzondere dag om ter wereld te komen: de eerste sneeuwdag in Assen en de mooie datum 07-01-17. Seyanda heeft wel iets met bijzondere data. Ze vind het erg leuk dat Joëlle op 07-01-17 is geboren.
Pieter geeft zijn dochter een flesje. Daarna mogen de ouders van Seyanda en Elvira Joëlle even vasthouden. Het kleine meisje blijft intussen maar rustig om zich heenkijken. Nadat ik nog wat foto’s van Joëlle heb gemaakt gaat het bezoek naar huis. Ook ik besluit om weg te gaan. Het is inmiddels 04.00 uur ’s nachts en ik merk dat ik erg moe ben. Wat een mooie bevalling weer. Zo speciaal om Pieter en Seyanda papa en mama te hebben zien worden. Als ik naar de uitgang van het Wilhelmina Ziekenhuis loop zie ik dat het behoorlijk hard sneeuwt. Op een heel rustig tempo en met een voldaan gevoel rij ik naar mijn huis.
“Het is echt heel bijzonder zoiets te hebben, voor ons en ook voor Joëlle voor later. Dit is echt een herinnering voor altijd!” – Seyanda
Lieve Pieter en Seyanda, wat een eer dat ik de geboorte van jullie eerste kindje heb mogen vastleggen! Jullie hebben het geweldig gedaan samen. Ik wens jullie heel veel geluk en liefde met jullie mooie meisje!
Liefs, Natasja
comments (3)
Wat een prachtig, ontroerend verhaal. Ik zie het voor me. Eerste kindje van onze jongste zoon Pieter. Heel mooi gedaan en uiteraard ook prachtige foto’s! En wat een mooie, lieve baby hé? Zijn we heel trots op en dankbaar voor.
Janny & Kees
Ik denk dat voor iedere moeder de blikken van Seyanda erg herkenbaar zijn. Wat mooi om zo een klein inkijkje te hebben in deze bijzondere gebeurtenis. Veel liefde en geluk voor Joëlle.
Wat een mooi geschreven verhaal! Heel puur en ontroerend.