Geboortefotograaf Zwolle – geboorte Cas | In februari spreek ik Sylvana voor het eerst. Ze wil heel graag de geboorte van hun tweede kindje laten vastleggen. Aangezien ik op dat moment qua gezondheid niet in staat ben om geboortereportages aan te nemen, besluiten we het aan te kijken en over een aantal weken weer even contact te hebben. Gelukkig gaat het in de weken daarna beter met mij en is Tim, de man van Sylvana, inmiddels ook helemaal overtuigd van de geboortereportage.
Samenwerking
In april volgt een gezellig kennismakingsgesprek bij mij thuis. De geboorte van hun zoontje Dex vond Sylvana een bijzondere en mooie ervaring. Haar moeder was bij de bevalling aanwezig en heeft foto’s gemaakt. Deze keer zal haar moeder niet bij de bevalling zijn. Bij Dex is Sylvana met 39 weken ingeleid vanwege een hoge bloeddruk en het voelen van verminderd leven en ze verwacht dit keer de uitgerekende datum ook niet te halen.
We hebben een leuk gesprek waar opvoeden, mutsjes na de geboorte en nog meer dingen aan bod komen. Ik voel gelijk een klik met dit leuke stel en na het gesprek krijg ik al snel een berichtje dat Sylvana en Tim ook erg enthousiast zijn en zin hebben in onze ‘samenwerking’. Leuk, laat de geboorte maar komen. Ik heb er ook zin in!
Moedergevoel
De weken erna hebben we regelmatig contact. Sylvana houdt me na iedere controle bij de verloskundige uitgebreid op de hoogte. Alles verloopt voorspoedig en Sylvana voelt zich ook prima. Er wordt nog een babyshower voor haar georganiseerd waar ze erg van geniet. Op 24 mei appt Sylvana me dat ze zich de hele week al niet zo goed voelt: hoofdpijn en misselijk. De verloskundige denkt aan een griepje. Zelf denkt ze aan vermoeidheid. Haar bloeddruk is ook iets gestegen, maar nog niet alarmerend hoog.
Op 25 mei ben ik nog aan het werk als ik plots rond 22.30 uur ’s wordt gebeld door Sylvana. Ze vertelt dat ze op weg zijn naar het ziekenhuis in Zwolle. Ze heeft last van bloedverlies en een raar gevoel in haar buik. Ik moet inwendig lachen, want net zoals mijn vorige geboorte komt dit weer vrij onverwacht. Sylvana is nog niet eens 38 weken zwanger. Ik lijk een abonnement op vroege bevallingen te hebben. Ik geef aan dat ik blij ben dat ze me belt en vraag haar mij na het onderzoek van de verloskundige terug te bellen voor een update. Intussen twijfel ik of ik ga slapen of wakker blijf tot ze me belt. Ik kruip toch lekker in bed en om 00.30 uur belt Sylvana om me te vertellen dat ze 1,5 cm ontsluiting heeft. De echo en CTG waren goed. De bevalling lijkt nog niet begonnen te zijn, maar omdat haar bloeddruk weer wat verhoogd is, willen ze dit in de gaten houden en zal ze worden ingeleid als dit de komende uren zo blijft en er eiwitten in haar urine zitten. Sylvana vindt het erg spannend en verwacht toch wel snel weer mama te worden. De uren erna zakt haar bloeddruk toch weer tot normaal en mag ze naar huis.
Op 27 mei krijg ik weer een telefoontje van Sylvana. Ze heeft weer bloedverlies gehad en ligt aan de CTG. Zelf heeft ze geen goed gevoel over de CTG. Van de verloskundige moet ze ook op haar zij gaan liggen, omdat de CTG wat vlak was. Na overleg in het team mag Sylvana naar huis, maar ze ziet dit niet zitten. Ze vindt de baby erg rustig en is er niet gerust op. Ze wil niet naar huis. Het idee zorgt bij haar al voor veel spanning. Ik luister naar haar en leef ontzettend met haar mee. Zo lastig als je zoiets zo sterk voelt, maar er medisch gezien niks aan de hand lijkt te zijn. Gelukkig mag Sylvana blijven en mag ze kiezen of ze ingeleid wil worden of wil afwachten. Ze denkt er samen met Tim een nachtje over na en besluit om haar moedergevoel te volgen. Ze wil haar baby zo snel mogelijk gezond in haar armen kunnen vasthouden. De inleiding wordt gepland voor zondag 29 mei. Tot die tijd mag ze in het ziekenhuis blijven. Sylvana is enorm opgelucht en staat volledig achter hun keuze.
Een supersnelle bevalling
Zondag 29 mei is het dan zover. Om 08.00 uur belt Sylvana mij dat de verloskundige de vliezen heeft kunnen breken. Ik merk aan haar dat ze opgelucht is dat de bevalling is begonnen en zeg dat ik er direct aan kom. De bevalling van Dex ging vrij snel en het lijkt me daarom goed om niet af te wachten, maar direct te gaan rijden.
Om 09.30 uur stap ik de verloskamer binnen en al snel na mijn komst krijgt Sylvana regelmatige weeën. De weeën zijn nog goed te doen en ze hoeft zich er nog niet volledig op te concentreren. Sylvana vertelt tussen de weeën door dat haar beste vriendin gisteren per ongeluk de naam van de baby heeft geraden. Dat weet haar vriendin niet en ze is erg benieuwd hoe zij straks reageert. Tim heeft zich gisteren versproken en de naam van de baby per ongeluk al aan zijn schoonouders verklapt. Oeps.. :-). Het infuus met weeënopwekkers wordt trapsgewijs hoger gezet en dat begint Sylvana te merken. Ze moet de weeën wegzuchten en wordt steeds stiller. De bevalling is nu echt begonnen.
Om 11.00 uur zijn de weeën behoorlijk pijnlijk en met regelmaat aanwezig. De ontsluiting vordert razendsnel en ruim een uur later is Sylvana al aangekomen bij het heftigste stuk van de bevalling: ze heeft 8 cm ontsluiting en ervaart steeds meer drukgevoel. Ze mag van de verloskundige tijdens een wee af en toe voorzichtig meedrukken. Sylvana houdt de handen van Tim stevig vast en hij probeert haar zo goed mogelijk te ondersteunen. Haar hoofd voelt ontzettend zwaar en ze leunt volledig op hem. Wat een goed team zijn ze!
Om 12.50 uur heeft Sylvana volledige ontsluiting en mag ze gaan persen. Ze heeft het heel zwaar en op dat moment raakt Sylvana het vertrouwen in haarzelf even volledig kwijt. Ze is emotioneel en zegt steeds tegen Tim en de verloskundige dat ze het niet kan. Maar ze doet het juist hartstikke goed en dat vertelt Tim haar ook! Het vertrouwen komt langzaam terug en na een aantal flinke persweeën zien we een hoofdje met een volle, donkere haardos verschijnen. Als het hoofdje staat mag Sylvana van de verloskundige even niet persen, zodat de baby rustig geboren kan worden. We wachten allemaal in spanning op de volgende wee, maar die wee komt maar niet. Het lijkt een eeuwigheid te duren, maar dan zie ik Sylvana weer een hap lucht nemen en krachtig persen. Om 13.04 uur wordt het hoofdje langzaam geboren. Ik zie dat de navelstreng van de baby om zijn nekje zit en dat de verloskundige deze er voorzichtig afhaalt. Daar is hij dan: een prachtig jongetje genaamd Cas! Hij wordt door zijn papa geweldig aangepakt en voorzichtig op de borst van Sylvana gelegd. Sylvana huilt van geluk en opluchting en ook Tim is duidelijk geëmotioneerd door de geboorte van zijn tweede zoon. Wat een ontlading. Tim bekijkt zijn zoon vol verwondering en trots. Cas moet een beetje op gang komen. Zijn gezicht is een beetje gestuwd door de druk die erop heeft gestaan, maar gelukkig doet hij het hartstikke goed. Het is duidelijk te zien dat Cas het goed heeft gehad bij zijn mama, want hij ziet eruit als een goed gevulde baby. Tim bekijkt zijn handen. Ze zitten onder het huidsmeer. Als ik hem feliciteer krijg ik er ook beetje van op mijn camera en handen. Een hele goede handcrème, want huidsmeer schijnt heel goed voor je huid te zijn :-). Tim en Sylvana zijn dolgelukkig en stralen van geluk. Ze houden elkaars hand vast en Tim kust zijn vrouw vol trots. Wat heeft ze het goed gedaan! Als de navelstreng is uitgeklopt mag Tim deze doorknippen.
Belronde
De ouders van Sylvana en Dex zijn al in het ziekenhuis. Tim gaat Dex snel ophalen, want ze willen hem graag aan zijn broertje voorstellen. Met een vrachtwagentje van het ziekenhuis komt Dex op de arm van zijn papa een beetje schuchter de kamer binnen. Best spannend ook grote broer worden. Hij kijkt even naar Cas en geeft zijn moeder een kus, maar al snel vindt hij het speelgoed en mijn camera interessanter. Logisch ook als je nog maar net 2 jaar bent geworden :-). Tim haalt de ouders van Sylvana op. Iedereen wordt uitgebreid gefeliciteerd en Cas enorm bewonderd. Ik zie een hele trotse opa en oma. Natuurlijk moet ook de rest van de familie en vrienden worden ingelicht over de geboorte van de kleine Cas. Sylvana en Tim zouden ’s avonds nog met vrienden uit eten gaan en dat kan uiteraard niet doorgaan. Er volgt een uitgebreide belronde met broers, zussen en vrienden. Het telefoongesprek met de beste vriendin van Sylvana is puur en emotioneel. Er vallen aan beide kanten van de lijn tranen van geluk. ‘Je had de naam gisteravond gewoon al geraden’. ‘Oh nee, nu kunnen wij deze naam niet meer gebruiken als we een jongen krijgen’. Intussen ligt Cas heerlijk ontspannen aan de borst te drinken. Gelijk na de bevalling probeerde hij al aan te happen en inmiddels drinkt hij uit borst nummer twee. Als de ouders van Sylvana en Dex weer naar huis zijn komt de moeder van Tim nog langs. Ze is zo blij dat alles goed is gegaan en moeder en zoon omhelzen elkaar geëmotioneerd. Wat een prachtige emoties heb ik vandaag in deze kamer gezien.. Van wanhoop tot puur geluk. Het blijft zo bijzonder om bij een geboorte aanwezig te mogen zijn. Als Cas is uitgedronken wordt hij door de verloskundige gewogen en gecontroleerd. Hij weegt 3840 gram: een gezonde Hollandse jongen. Tijdens de controles is hij heel ontspannen en stapt hij al flink als de loopreflex wordt gecontroleerd. Papa Tim kleedt hem aan (en dat valt niet mee als drie vrouwen er met hun neus bovenop staan). Maar hij doet het heel goed en durft zelfs Cas nog even vast te houden zoals hij in de buik heeft gezeten. Daarna is het knuffeltijd. Tim gaat met Cas in een fijne grote stoel zitten en Sylvana kijkt vol trots naar dit mooie moment tussen vader en zoon. Het is inmiddels 15.30 uur en ik besluit om ze alleen te laten en ze in alle rust te laten genieten van hun mooie mannetje. Wat was het weer geweldig om zo’n prachtig klein mensje geboren te zien worden.
Lieve Tim en Sylvana, wat fijn dat alles zo goed is gegaan en dat jullie durfden te vertrouwen op jullie gevoel. Jullie zijn een gezin waar de liefde vanaf straalt. Jullie mannetjes zijn in een warm nest terecht gekomen. Geniet van en met elkaar! Ik wens jullie heel veel geluk samen
Liefs Natasja
