World Breastfeeding Week
Van 1 augustus t/m 7 augustus is het World Breastfeeding Week. Het doel van deze week is om extra aandacht te schenken aan het beschermen, promoten en ondersteunen van het recht op borstvoeding. Mede door mijn eigen ervaring ben ik een voorstander van het normaliseren van borstvoeding geven in het openbaar. Het verlangen om hier iets in te kunnen betekenen heb ik omgezet door me toe te leggen op borstvoedingsfotografie, want zoiets moois als borstvoeding geven mag gezien worden.
Borstvoeding geven is niet vanzelfsprekend
Inmiddels ben ik alweer een maand bezig met mijn tweede borstvoedingsavontuur. Ik ben erg blij dat ik mijn mannetje al een maand zelf kan voeden. Voor mij was dat namelijk niet vanzelfsprekend. Na een zware zwangerschap met Hyperemesis Gravidarum gaf de weegschaal slechts 44 kilo aan. Het was maar de vraag of borstvoeding geven ging lukken gezien mijn slechte lichamelijke conditie. Naast HG had ik ook zwangerschapsdiabetes en moest ik insuline spuiten. Mijn mannetje moest na de bevalling 24 uur bijgevoed worden in het ziekenhuis om schommelende suikers te voorkomen. Aangezien ik kolven voor de bevalling lichamelijk een te grote belasting vond en liever geen kunstvoeding wilde geven, hebben twee hele lieve vriendinnen vooraf voor mij gekolfd en ging ik met een tasje vol met bevroren moedermelk naar het ziekenhuis om te bevallen <3.
Een pittige periode
Wat vond ik de eerste twee weken ontzettend zwaar. Mijn mannetje vertoonde randprematuur gedrag en had nog te weinig energie om uit de borst te drinken. Hij kreeg mijn gekolfde melk en donormelk via een spuitje en flesje. Ik was ontzettend vermoeid door de bevalling, nog steeds misselijk, maar moest intussen om de drie uur kolven en daarna voeden. Met twee meisjes die natuurlijk ook aandacht van mama willen behoorlijk pittig. Ik heb die weken meerdere keren gedacht aan stoppen als ik weer eens tollend van vermoeidheid aan het kolven was. Gelukkig dronk hij na twee weken zijn voedingen volledig uit de borst en had ik voldoende productie. Wat was ik blij dat ik had doorgezet!
Het gevoel van falen en het schuldgevoel dat ik tijdens de zwangerschap steeds heb gehad wordt nu, een maand na de bevalling, heel langzaam iets minder.
Eindelijk kan ik mijn ventje wel het beste van mezelf geven en groeit hij goed op iets wat mijn lichaam speciaal voor hem maakt (inmiddels is hij al ruim een kilo boven zijn geboortegewicht..). Iets wat tijdens de zwangerschap tot mijn grote verdriet niet is gelukt door het vele spugen. Mede daarom betekent borstvoeding zoveel voor mij en heb ik ondanks alle beren op de weg ervoor gekozen om het een kans te geven. Daarnaast geniet ik enorm van de intieme momentjes samen met mijn ventje: zijn lachstuipjes als hij aan het drinken is en zijn intens tevreden blik als hij diep in slaap bij mij ligt uit te buiken <3.
Om niet verder af te vallen drink ik dagelijks dieetvoeding. Dat heb ik na de geboorte van mijn jongste dochter ook maanden gedaan. Niet lekker, maar wel noodzakelijk. Ik heb geen idee hoe lang ik nog kan en wil voeden, maar die maand borstvoeding heb ik in the pocket!
Hieronder een borstvoedingsfoto van mijzelf. Zo blij met deze waardevolle herinnering <3.
