Geboortefotograaf Hoogeveen
Geboortefotograaf Hoogeveen – een prachtige thuisbevalling | Onlangs mocht ik weer een mooie thuisbevalling fotograferen! Hieronder kun je een mooie impressie bekijken en onderaan de blog staat het geboorteverhaal. Enjoy!
Een spannend begin van de zwangerschap
Al heel vroeg tijdens de zwangerschap mailt Nienke mij dat ze heel graag de geboorte van haar eerste kindje gefotografeerd wil hebben. Ze is heel zeker van haar zaak, want op het moment van mailen weet ze zelfs de uitgerekende datum nog niet precies. Eind mei komen Nienke en Mark naar mijn huis voor een kennismakingsgesprek. Als ik de deur opendoe zie ik gelijk dat Nienke zich niet goed voelt. En dat klopt, want een aantal dagen eerder is bij haar een eierstok verwijderd. Na een aantal echo’s en veel buikpijn bleek er een cyste op te zitten en helaas kon haar eierstok niet worden gespaard. Vlak daarvoor ontdekte ze door een test bij de huisarts dat ze zwanger is. Het was best spannend hoe de zwangerschap zou verlopen. Inmiddels heeft Nienke meerdere echo’s gehad en gelukkig doet hun kindje het op elke echo erg goed.
Nienke wil graag thuis in bad bevallen. Stiekem juich ik van binnen als ik dit hoor, want een badbevalling staat heel hoog op mijn wenslijst. Door haar werk als kraamverzorgster weet Nienke wat ze ongeveer kan verwachten tijdens de bevalling, maar ze is er erg nuchter onder. Bijzonder is dat ze het geslacht van hun kindje niet willen weten. Dat hoor ik tegenwoordig niet veel meer.
Plotseling vertrek
Na het gesprek houden we contact via de mail. In de zomermaanden heb ik verlof en beval ik van mijn derde kindje. In augustus hebben Mark en Nienke de 20 weken echo. Deze is gelukkig helemaal goed en Nienke voelt de baby inmiddels elke dag en ook Mark heeft het kindje al gevoeld op precies 21 weken. Op zwangerschapdiabetes (gelukkig goed onder controle te houden met een dieet) en bekkenklachten na verloopt de zwangerschap zonder klachten. Het is nog even spannend of Nienke thuis mag bevallen, maar na een goede groeiecho krijg ik een berichtje dat dit mag en dat het bevalbad inmiddels ook geregeld is.
Op 26 november ga ik naar het verjaardagsfeestje van mijn neefje. Die ochtend moet ik ineens aan Nienke denken. Ze is die dag precies 37 weken zwanger en alles is nog rustig. Toch krijg ik het gevoel dat ik haar een berichtje moet sturen. Juist als ik op het punt sta dit te doen, vragen mijn kinderen mijn aandacht en ebt het gevoel weg. Om 17.30 uur ben ik thuis van het verjaardagsfeestje en staan we op het punt om eten te maken als ik mijn telefoonscherm zie oplichten. Een berichtje van Nienke. Ik zie op mijn scherm staan: ‘vliezen gebroken’. Mijn hart gaat direct als een bezetene te keer. Dit is al de derde keer dit jaar dat een mama voor de stand by datum (38 weken zwangerschap) gaat bevallen. Gelijk probeer ik Nienke te bellen. Gezien haar korte berichtje vermoed ik dat het al heel serieus is. Nienke neemt niet op, maar ze belt me gelukkig al snel terug. Ik hoor haar zwaar ademen en kreunen van de pijn. Het kost haar moeite om mijn vragen te beantwoorden. Wat ik al dacht: ze zit al volop in de weeën. Ik vraag of Mark aan de telefoon kan komen. Hij vertelt me dat ze net bij de verloskundige vandaan komen en dat er toen (behalve de gebroken vliezen) nog weinig activiteit gaande was. Ze gaan de verloskundige bellen, want de weeën komen ineens heel regelmatig en zijn al behoorlijk heftig. We spreken af dat hij me direct na het bezoek van de verloskundige belt.
Intussen werk ik heel snel wat eten naar binnen, voed ik mijn zoontje en probeer ik ook nog wat te kolven. Ik geef mijn vriend instructies om mijn ingevroren melk uit de vriezer te halen en pak mijn tas. Ruim 20 minuten na ons eerste telefoontje word ik om 18.30 uur door Mark gebeld. Hij vertelt heel rustig (althans zo komt het op mij over) dat Nienke al 9 centimeter ontsluiting heeft! Op de achtergrond hoor ik dat Nienke het behoorlijk zwaar heeft. Oké dan moet ik NU direct weg. Snel neem ik afscheid van mijn kinderen, die dit plotselinge afscheid niet zo leuk vinden, en stap in de auto. Tijdens het rijden denk ik de hele tijd ‘alsjeblieft laat de baby nog niet geboren zijn’. Gelukkig staat er die avond geen politie op mijn route, want ik heb mijn voet flink op het gaspedaal gezet.
En het is een….
Om 19.00 uur ben ik bij Mark en Nienke thuis. Ik stap de auto uit en maak de camera snel startklaar, zodat ik bij binnenkomst gelijk foto’s kan maken. Mark doet open en ik zie Nienke op haar knieën op het bevalbed zitten. Helemaal in de weeën. Gelukkig.. ze is nog niet bevallen en ook nog niet aan het persen. Direct zie ik dat er heel weinig licht is en het bed aan één kant tegen de kast staat. Er staan nog stoelen van een feestje in de kamer. Ook Nienke en Mark hadden duidelijk nog niet op een bevalling gerekend. Het bevalbad en de extra verlichting zouden de week erop komen. De klossen waren die ochtend toevallig nog gehaald.
De sfeer is rustig. Nienke concentreert zich volledig op het wegzuchten van de weeën. Eerst nog zittend op haar knieën en al vrij snel daarna liggend op haar zij in het bed. Mark staat Nienke bij en haalt af en toe wat spullen op voor de kraamverzorgster die inmiddels ook is gearriveerd. Ik ben onder de indruk van de rust van Nienke. Het gaat ontzettend snel, maar ze lijkt heel kalm en puft heel beheerst de weeën weg. Ze mag al vrij snel een beetje meepersen, maar ze lijkt daar nog niet aan toe te zijn. De geboorte is zo plotseling dat het besef nog moet komen dat ze hun kindje nu al gaan ontmoeten. Om 16.45 uur braken in de sauna haar vliezen en slechts twee uur later zit ze al op 9 centimeter ontsluiting. Ongelooflijk! De weeën doen ontzettend veel pijn en na een check van de verloskundige mag Nienke gaan persen. De baby ligt inmiddels heel diep. Ik zie angst op het gezicht van Nienke en ze spreekt dit ook uit naar de verloskundige. De verloskundige helpt haar op weg door haar te laten voelen waar ze heen moet persen. Mark steunt Nienke zoveel mogelijk door haar hand en been vast te houden. Af en toe aait hij haar hoofd. Nienke keert helemaal in zichzelf en de verloskundige en Mark krijgen moeizaam contact met haar. Ze concentreert zich volledig op het persen.
Als het hoofdje wordt geboren gaat dit gepaard met een flinke plons vruchtwater. Zodra de schoudertjes ook zijn geboren pakt Mark zijn kindje van de verloskundige over en legt haar voorzichtig op Nienke’s buik. Na slechts 26 minuten persen wordt er om 20.01 uur een prachtig kindje geboren. Nog helemaal onder het huidsmeer. Mark en Nienke zijn helemaal overdonderd en kijken vol verwondering naar hun kindje. Ze lijken vergeten te zijn dat ze het geslacht nog niet weten en de verloskundige vraagt of Mark niet wil kijken. ‘Het is een meisje’, zegt hij. Ze hebben een prachtige dochter gekregen en ze noemen haar Yara. Een jongensnaam vonden ze erg moeilijk en waren ze nog niet over uit. De naam voor een dochter was al lang geleden besloten.
Opluchting en blijdschap
Niet lang na de geboorte van Yara wordt de placenta geboren. De opluchting en blijdschap straalt van Nienke af. Ze praat, lacht en geniet! Prachtig om te zien. En wat heeft ze het geweldig gedaan! Zo zit je nog in de sauna en zo ben je drie uur later gewoon mama! De zus en moeder van Nienke waren mee naar de sauna en wisten dus al dat haar vliezen waren gebroken. Nadat Nienke Yara vakkundig heeft aangelegd, belt ze haar moeder en zus. Mark belt boven zijn ouders. Ze waren het niet van plan, maar willen nu toch graag dat hun directe familie al langskomt. Nienke hoopt zo dat de geboorte wat echter voor haar wordt. Na de controles, waar Yara glansrijk doorheen komt, staat Nienke’s zus al voor de deur. Daarna arriveren haar moeder en de moeder van Mark. Al snel staat de hele woonkamer vol bezoek. Allemaal met een grote glimlach en vol bewondering voor Yara. Als het meeste bezoek er is gaat Mark lekker met zijn dochter buidelen. Het is nog wat onwennig voor hem zo’n klein mensje. Hoewel Mark een aantal keer zegt dat in zijn beleving Yara kleiner zou zijn. Na het buidelen maken we een aantal gezinsfoto’s en gaat Nienke lekker douchen. Ik maak nog een aantal foto’s van de opa’s en oma’s met hun kleindochter en besluit daarna naar huis te gaan. Ik zeg Nienke gedag in de douche en verbaas me over haar fitheid. Daarna ga ik op weg naar huis. In de auto nagenietend van deze mooie bevalling.
Lieve Mark en Nienke, wat hebben jullie een prachtige dochter gekregen. Met bewondering heb ik naar jullie gekeken tijdens de geboorte van Yara. Jullie waren beide zo kalm en er hing een ontzettend fijne en rustige sfeer. Ik wens jullie heel veel geluk en liefde samen.
Liefs Natasja
Wil jij ook meer weten over geboortefotografie? Neem dan snel contact met me op!
Contact
